![MAN TGS 2nd gen]()
Geachte Shirley, na een uitgeruste zondag mocht ik maandag weer met jou op pad. De reis ging richting Fryslân, omdat we in Harlingen wat zand om mochten rijden. Of klei, dat was eigenlijk niet erg duidelijk, aangezien er op de verschillende bonnen iets anders stond. En dan had de machinist op het stort er ook nog een mening over. Het was een kort rondje, van de Foliepolder aan de ene kant van het industrieterrein naar de andere kant waar het depot met de weegbrug was. Een lekker dagje om de week mee te beginnen, niet te snel laden, beetje zwaaien naar de grote grijns op de wals, en beetje babbelen met de machinisten tijdens de alternatieve schafttijden. De dag vloog om, en om de laatste uurtjes nog even vol te maken, had de planner voor ons een ritje naar een bollenboer in Slootdorp geregeld, gevolgd door een ritje vanaf de loswal in Schagen naar Anna Paulowna Blanca. Weet je nog dat we daar nog eens midden in een weiland bezig waren geweest met wat grond wegrijden? Daar staat nu dus al een heel huizenblok, wat aan de gordijnen en voortuintjes te zien ook al bewoond word. Wat gaat dat toch hard tegenwoordig. En ja, voor je er erg in hebt, is de winter ook al begonnen. Want toen ik net op bed lag, ging de telefoon weer. Jawel *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* we mochten een rondje strooien! Het was nog even spannend, want jij was al met een andere chauffeur op pad voor een nachtklus, maar gelukkig werd je netjes terug gebracht en konden we volgas naar het steunpunt. De vlootschouw had ik niet meegemaakt dit jaar, omdat die nogal onverwachts kwam, maar gelukkig was er weinig veranderd. Na wat gestoei met een kromme splitpen en wat hulp van de strooicollega’s was jij ontdaan van je achterklep en stond de strooier in de bak. Schepje zout erin, TVO’tje mee en we konden op pad. De tablet hoeven we niet meer mee te nemen, want de strooiers beschikken tegenwoordig zelf over GPS, dat scheelt weer een extra handeling. En de route konden we ons nog goed herinneren van vorig jaar, die was gelukkig niet veranderd. Een uurtje later stonden we weer op het steunpunt, en nog voor middernacht kon ik mijn gepekelde koude pootjes tegen Wingmans warme voeten aandrukken.
Om dinsdagochtend weer naar Harns te rijden, voor een dagje zand/klei rijden, net als gisteren. Gelukkig had ik een extra boekje meegenomen, want het ging nog wat rustiger dan gisteren. De mannen in dit werkvak wilden ons blijkbaar zo graag hier houden, dat ze daar wel wat wachtuurtjes voor over hadden. Nadat alle klei was opgeruimd, mochten we ook nog wat zandjes omrijden, en hoorden we op de radio dat de dochter van Els Borst aangifte had gedaan van stalking. Alleen vond de rechter een brievenschrijvende gekkie niet serieus genoeg om er een straf tegenover te zetten. Wat waarschijnlijk moeilijk te verkroppen is voor de vrouw, want haar moeder werd nog niet zo heel lang geleden dood aangetroffen in de garage. De oud-minister bleek te zijn vermoord door een man die daarvoor opdracht had gekregen van God zelf *smiley die achter z’n oor krabt* nu zijn er heel veel gekkies op straat, maar soms moet je die dus wel serieus nemen. Over gekkies gesproken: in Amerika was de stemming voor de nieuwe president nu echt begonnen. Een vrouw die First Lady was geweest tegenover een gekkie, Donald Trump. De man die zegt dat je vrouwen gewoon bij de poes moet pakken, die zegt dat zijn Duitse voorouders niet naar Amerika zijn gekomen om het land over te laten nemen door buitenlanders, terwijl hij ondertussen flaneert met zijn importbruiden en fabuleuze kapsel. Hoewel er nog steeds veel mensen zijn die zeggen dat vrouwen wel een huishouden maar geen land kunnen runnen, is het alternatief voor de bedrogen vrouw misschien nog wel veel erger. Ondertussen vond Samsung dit het juiste moment om excuses te maken voor de zelfontbrandende telefoon die ze op de markt hadden gebracht. Hoopten ze dat het zou ondersneeuwen in de barre verkiezingsstrijd, of was het ironisch bedoeld, tegenover de licht-ontvlambare kandidaat? Ondanks dat we nog even wat grind naar Schagen mochten brengen en we tijd genoeg hadden om erover na te denken, kwam ik er niet uit.
De woensdag begon met verontrustend nieuws. De hardnekkig niet-kalende man met een grote aversie tegen Mexico en gezegend met Duitse wortels lag voor in de verkiezingen. Dat ie meedeed was leuk, goed voor de show, maar nu werd het wel serieus eng. Gelukkig werden wij afgeleid met een nieuw klusje. We mochten weer naar Harlingen toe, maar nu mochten we laden in het werkvak waar voorheen de Mickey Mouserotonde en Almenumerweg lagen. Natte meuk mochten we laden, niet een beetje vochtige klei, maar drab die tussen de achterklep doorsijpelde. Voor het eerst sinds tijden mochten we de knevels weer gebruiken. De machinist had het wat moeilijker, met een smalle knijper moest hij die natte meuk tussen het damwand vandaan vissen. Wat betekende dat ik wederom een rustig dagje had met een boekie op het stuur. Hopelijk duurt dit werk nog een paar jaar *smiley die in z’n handen wrijft* op deze manier is het wel vol te houden. Ook dit spul ging naar het depot bij de weegbrug. Was het gisteren nog zo’n 3 minuten rijden, vandaag waren we een minuut of 5 onderweg. En gek genoeg hadden we niet 1 keer de brug tegen! Als we serieus kuubs moeten maken dan gaat dat ding om de haverklap omhoog, maar nu we moeite hadden om 7 vrachten in 8 uur tijd weg te krijgen, liet de brugwachter ons gewoon doorrijden. Ondertussen sijpelde langzaam het nieuws binnen dat Trump dan toch de verkiezingen had gewonnen *smiley met opengesperde ogen* het begin van het einde heeft zich aangediend. Cuba reageerde op het bericht met een week lange oefening voor het leger, Mexico stond al op de deur te kloppen om eens te praten over hoe serieus zijn plannen zijn voor De Muur op de grens, en van Rusland kan ik me voorstellen dat Poetin met een lichte grijnsvorming op zijn gezicht alvast een paar bomsystemen op scherp zette. Waar Europa momenteel word geregeerd door vrouwen, Merkel in Duitsland, May in Brittanie en Rutte’s moeder in Nederland, daar word de rest van wereld straks verkloot door typische Alfamannetjes die eerst schieten en dan pas vragen stellen. Met tegenzin. Wij mochten ondertussen nog een vrachtje zand wegbrengen voor wederom een bollenboer. Nog even wat overuren maken, voordat de wereldwijde recessie begint en we moeten leven van een koe en groenten uit de eigen tuin. Of ben ik nu te pessimistisch?
Donderdag mochten we wat dichter bij huis blijven. In Schagen mochten we zand rijden van de loswal naar het project N241, aan de andere kant van Schagen, waar we net voorbij industrieterrein de Witte Paal verder gingen met het aanleggen van de parallelweg. Met alle drukte in Harlingen en de chaotische berichtgeving rondom Hoorn, waren we bijna vergeten dat hier ook nog druk gewerkt werd. Helaas ging het hier ook niet vloeiend, want hoewel de auto’s zonder moeite achter in de zandbaan kwamen, werd het zand toch te nat bevonden om mee te kunnen werken. En dus werden we halverwege de ochtend in de wacht gezet. Kon ik ondertussen mooi even jouw kleppen smeren en een bakkie thee pakken, voordat de volgende boot kwam, die wat droger zand mee had. Op het nieuws hoorden we dat er spontane demonstraties tegen Trump waren onstaan. Het stemmen in Amerika werkt iets anders dan in Nederland. Het gaat niet helemaal om wie de meeste stemmen krijgt, maar wie de meeste stemmen krijgt van de zogenaamde ‘kiesmannen’. Hoewel Hillary Clinton de meeste publieksstemmen had gekregen, waren de meeste stoelen omgedraaid voor Donald Trump. En daar waren de Hillary-stemmers niet blij mee. Zoiets is nog niet eerder gebeurd in de geschiedenis van de nieuwe bewoners van Amerika. Het heeft wel wat om zoiets mee te maken. Volgende generaties gaan erover praten tijdens geschiedenisles, en ik kan gewoon zeggen dat ik het mee heb gemaakt. Toch was er een ander nieuwtje wat ik eigenlijk wat interessanter vond: electrische auto’s hebben vorig jaar gemiddeld zo’n 16.000 km afgelegd, bij hybrides werd er zo’n 17.000 km bijgeteld op de teller, terwijl benzineauto’s niet verder kwamen dan 10.000 km en dieselauto’s nog wat verder gingen met 23.000 km in een jaar tijd. De verklaring is vrij simpel: veel hobbyauto’s rijden op benzine en slechts op zon- en feestdagen, waardoor dat gemiddelde vrij laag blijft. Ook zijn er veel mensen die een auto hebben en er maar af en toe gebruik van maken (ouderen en huisvrouwen bijvoorbeeld), wat bijdraagt aan deze getallen. Voor veelrijders is de diesel nog steeds een goede optie, ondanks het ontmoedigingsbeleid van de overheid. Hybrides waren natuurlijk razend populair bij bedrijven en ZZP’ers vanwege de aanmoedigingen van de overheid, en van die auto’s word ook veelvuldig gebruik gemaakt. Tegelijkertijd is dit ook een mooie ‘zie je nou wel!’ voor al die electro-tegenstanders. Ondanks een zogenaamd beperkte actieradius kun je dus nog wel heel ver komen in een jaar tijd. Met een beetje plannen en routes voorbereiden kun je zo’n 22.500 euro aan benzine besparen. Rij je echt veel, ach dan kun je altijd nog kiezen voor dieselhybride. Na 16 vrachten met jouw diesel-zonder-hybride was onze dag om en keerden we weer huiswaarts.
Om vrijdag al vroeg weer te beginnen. We mochten namelijk eerst een rondje strooien. Even snel broodjes smeren en daarna op pad in de frisse vroege ochtendlucht. We begonnen helemaal alleen op de weg, maar rond half 5 kwamen de eerste forenzen alweer tevoorschijn. Na het rondje nog even een bakkie thee doen, en daarna was het tijd om naar Beverwijk te rijden, waar ik naast de keet snel even m’n haren kamde voordat we gingen laden. Ja snoes, wie wil strooien heeft geen tijd om mooi te zijn. Maar ondanks de warrige haren moesten we ons toch even op het werk concentreren, want we gingen zand rijden naar de parallelweg in Heiloo, of eigenlijk net buiten Heiloo, ergens langs de A9. Een doodlopend boerenweggetje waar je via via naartoe moet rijden. Dus eerst maar via Akersloot, maar toen het eenmaal licht werd, kozen we de route langs de golfbaan en door Heiloo heen. Een mooie route, stukje snelweg, provinciale weg en bebouwde kom. Ondertussen hoorden we op de radio dat de kippen weer naar binnen mogen. Op diverse plekken in Duitsland maar ook in Nederland zijn dode vogels gevonden, die waarschijnlijk besmet waren met vogelgriep. Een paar jaar terug was dat nog geen reden tot paniek, want wilde vogels konden geen vogels in buitenhokken besmetten, was het idee. Inmiddels is bekend dat overvliegende eenden gewoon boven kippenhokken kunnen poepen en daarmee ziektes kunnen verspreiden. De enige remedie: kippen, kalkoenen en tamme eenden naar binnen brengen. Wel fijn voor die beesten, want het begint al wat kouder te worden buiten. Een geluk bij een ongeluk dus. Alleen jammer dat er nu al word gezegd dat het maximaal 12 weken gaat duren, wat zou betekenen dat die arme beesten in een koude sneeuwbui in januari of februari weer naar buiten worden geschopt. Waar ook wat werd opgehokt was bij een paardenboertje in het midden van nergens, want daar mochten we ’s middags nog even een vrachtje zand kiepen om de dag vol te maken, voordat we naar huis konden.
Om weekend te vieren? Nee nog niet. Terwijl jij van je rust genoot, mocht ik nog even zwoegen. Serieus zweten, harder werken dan ik de hele week had gedaan, het was namelijk tijd voor de VCA-cursus. Het oude papiertje zou over een maanden gaan verlopen, en dus moest er een opfriscursus gedaan worden. Bij de afdeling sierbestrating in Winkel moesten we ons melden, en werd de groep chauffeurs, monteurs en kantoormensen in tweën gedeeld. Na een bakkie koffie/thee en een voorstelrondje begon het grote feest *smiley die in z’n handen wrijft* het lange verhaal over het hoe en wat van werken op daken, steigers en met lasappatuur. Waar zet je gasflessen neer, wat doet een steekflens, allemaal dingen die we dagelijks niet meemaken. En dus werd er tijdens de nodige rook- en eetpauzes druk gewauweld over de onzin van deze cursus. Helaas is het zo dat een VCA-papiertje niet verplicht is, maar dat je wel meer klanten krijgt wanneer je er wel over beschikt. En dus moesten wij leren wat er op gevarendiamanten staat en hoe stroom werkt. Het komt erop neer: huur gewoon een mannetje in als je in huis wat wilt laten doen, en rol het verlengsnoer altijd helemaal uit als je met Kerst 3 gourmetstellen tegelijk op tafel hebt staan. Gelukkig was er ook veel tijd om te lachen, zeker toen we na een proefexamen en een halfuur wachten dan eindelijk het echte examen mochten maken, heel modern op een tablet, en vervolgens iedereen geslaagd bleek te zijn. Een last viel collectief en technisch gezien van onze schouders, en daarna keerde iedereen organisatorisch huiswaarts, om het weekend bij de bron aan te kunnen pakken. Dat betekende voor mij dat Wingman en ik nog even in de auto stapten voor een verjaardag ver weg, om even na middernacht lekker thuis in slaap te vallen.
En zo begon de zondag met uitslapen. Om daarna lekker luxe te gaan brunchen in een fancy restaurant. Gezellig saampjes aan tafel, genieten van de lekkere broodjes met rozijnen, vijgen, kalf en eend. Zo gezellig dat we thuis pas merkten dat we te laat waren voor zowel de MotoGP als de Formule E. Maar dat betekende wel dat we ruim op tijd waren voor de Formule 1. En die race, tja *smiley met opengesperde ogen* weet je nog dat Verstappen een paar races terug een nieuwe auto kreeg en meteen eerste werd? Dat we ons tijdens de race beseften dat hier geschiedenis werd geschreven? Dit was zo’n zelfde race. Het begon in de regen, met 7 rondjes achter de safety car. De Mercedes-AMG GT van Mäylander werd gevolgd door de 2 Mercedessen van Hamilton en Rosberg, daarna de Ferrari van Raikkonen, Max op 4, de andere Ferrari met Vettel op 5, Ricciardo op 6 en daarna de rest van het veld. Toen Mäylander uit beeld verdween trok Hamilton een sprintje terwijl Rosberg nog van het uitzicht zat te genieten en Max ondertussen naar een gaatje zocht, en vond, om Raikkonen voorbij te gaan. De race duurde niet erg lang, want al snel was er een crash op het rechte stuk, gevolgd door een rode vlag, om de coureurs in de pits te zetten zodat de marshalls veilig de ruimte vrij konden maken. Ondertussen was het nog niet gestopt met regenen, er werd nog 10 minuten gewacht en toen werd er weer gestart achter de safety car. Maar voordat de coureurs weer werden losgelaten kwam er weer een rode vlag. Er gebeurde zoveel dat het bijna niet bij te houden is wanneer er wat gebeurde. Max wist een tweede positie te behalen, tussen Rosberg en Hamilton in, maar hij wilde toch gaan wisselen van regenbanden naar intermediates, zeg maar de all seasonbanden. Ergens rond die tijd crashte Massa. Een oude rot in het vak die na dit seizoen met pensioen zou gaan. Het was zijn laatste race in thuisland Brazilië. Normaal gesproken is de wandeling terug naar de pits the walk of shame, maar Massa kreeg een vlag om zijn schouders en onder luid applaus van huilende marshalls en fotografen, een doorweekt publiek en alle monteurs in de pitstraat liep hij zijn walk of fame voor de laatste keer naar de pitbox. Huilende mannen, ik word er ook altijd een beetje emotioneel van, maar dit was zo’n mooi moment. Het menselijke aspect van topsport, waarin het normaal gesproken over geld gaat, was nu duidelijk in beeld. Monteurs van alle teams, concurrent of niet, klapten voor deze man. En daarna ging het weer verder achter de safety car. Sommige coureurs huilden via het bakkie dat het levensgevaarlijk was maar trokken zich toch niet terug, andere coureurs vroegen wanneer ze eindelijk weer verder mochten met racen. Even werd er nog gevreesd dat de race stil zou worden gelegd na ronde 53, want dan was 75% van de race verreden en zouden de volledige punten worden uitgekeerd. Max was eerder al overgestapt naar intermediates, maar nu het weer harder begon te regenen wilde hij toch weer terug naar de regenbanden, waardoor hij ook terugzakte naar een zestiende plaats. Met nog 16 ronden te gaan, wat zal er gevloekt zijn in de huiskamers. Maar 10 rondjes verder zat Max alweer in de staart van de top 10, samen met zijn teammaatje Ricciardo. Beiden in de punten, maar niet genoeg voor Max. Ricciardo kon geen aansluiting vinden als eerste rijder van het team, toen de tweede rijder doorstoomde naar voren toe. Met ogenschijnlijk groot gemak stuurde hij de top 5 in, waarna hij Perez’ kans op een allereerste podiumplaats afpakte. Het gat naar 2 was te groot om nog te kunnen dichten in de laatste ronde en zo eindigde de jonge Nederlander op de laatste trede van het ereschavot, achter een blije Hamilton en een verbaasde Rosberg. Het is nu afwachten tot Max over een jaar of 20 stopt met racen en zijn eigen slipschool begint. Het moment dat hij in de laatste bocht voor het rechte stuk de cerbstones in de binnenbocht pakte en dwars ging is waarschijnlijk al viraal gegaan op internet. Met stilstaande wielen gleed hij recht op de vangrail af, maar hij liet precies op tijd de rem los en wist de auto uit de kreukels te houden, gadegeslagen door een verbaasde Rosberg, die te verbouwereerd was om hem nog in te kunnen halen. Het was legendarisch, ik kan niet anders zeggen *smiley die een kushandje doet* lieve Max, heel erg bedankt voor een geweldige show. Ik kijk met bewondering naar je en ik hoop dat ik met mijn auto nooit in de situaties hoef te komen waarin jij jezelf kunt manouvreren, want zoals jij je daaruit kunt redden *smiley met een aureooltje om z’n hoofd* dat is 50% talent en 50% de hand van God. Dat kan haast niet anders.
Het bericht Geachte Shirley, week 45 2016 verscheen eerst op Alex Miedema.
